Zo kwam de vampier aan zijn/haar slagtanden

Vandaag de dag is het moeilijk je een vampier voor te stellen zonder slagtanden. Deze on-doden komen al sinds de 18e eeuw -en waarschijnlijk veel langer- voor in de westerse folklore. Maar de meeste historici zijn het erover eens dat pas in Bram Stoker’s klassieke roman ‘Dracula’ de vampier in de populaire verbeelding werd geassocieerd met slagtanden. Zelfs in Béla Lugosi's beroemde gelijknamige verfilming uit 1931 had Dracula geen slagtanden.

Charismatische edelman

De Dracula van Bram Stoker heeft qua uiterlijk model gestaan voor veel vampiers uit andere verhalen. Vóór de publicatie van Dracula waren de meeste vampiers, met name die uit Oost-Europese folklore, afschrikwekkende monsters die allerlei vormen konden hebben. Dracula daarentegen was een charismatische edelman. De Graaf Dracula in de roman -een gothic horror story die gepubliceerd werd in 1897- is in eerste instantie een grijsaard met een grote snor, enigszins puntige oren en een gebit dat doet denken aan dat van een hond. Later in Londen blijkt hij sterk verjongd, mogelijk door het drinken van veel bloed -op reis naar Engeland is hij verantwoordelijk voor de systematische verdwijning van de voltallige bemanning van het schip waarop hij meereist- en vanaf dat moment draagt hij niet alleen een snor maar ook een zwarte puntbaard.

Uiterlijk

Zijn uiterlijk in romans is dus in contrast met het inmiddels bekende beeld van Graaf Dracula dat ontstaan is door klassieke films uit de 20e eeuw. Hierin is Dracula meestal gladgeschoren en heeft hij kort zwart haar. In de laatste grote verfilming uit 1992, door Francis Ford Coppola, draagt hoofdrolspeler Gary Oldman in het kasteel in Transsylvanië een hoog ophoog staand wit kapsel en later in Londen heeft hij lang zwart haar.  Ook wordt Dracula in de meeste films niet jonger (in de versie van Coppola wél) en is hij soms niet bestand tegen daglicht, terwijl hij in het boek wel degelijk in de zon kon rondlopen, zij het in een zwakkere vorm. Volgens zijn aartsvijand Professor Abraham van Helsing, een Amsterdamse arts en kenner van vampiers, moet Dracula echter wel op bepaalde momenten rusten, namelijk met zonsopgang, op het midden van de dag en met zonsondergang.

Christopher Lee  

Hoewel slagtanden al op het witte doek verschenen in de jaren ‘50 in Turkse en Mexicaanse producties van Dracula, zeggen echte vampierfanaten dat het de Britse versie was die in 1958 gemaakt werd door het Londense Hammer Films Productions. De hoofdrol werd gespeeld door een sexy Christopher Lee in de titelrol, die slagtanden in films populair maakte. In het theater was er voordien geen gebruik van gemaakt, aangezien in een tijdperk waarin geen toneelmicrofoons bestonden de acteurs luid en duidelijk moesten kunnen articuleren. Valse hoektanden vervormden de spraak.  

Halloween  

Valse hoektanden vonden wel hun weg naar het publiek dankzij Halloween. Volgens een entertainment journalist had het vampiermasker dat in 1964 op de markt werd gebracht door Ben Cooper Inc., toen een van de grootste fabrikanten van Halloween kostuums in de V.S., geen hoektanden. In 1978 kreeg het die wel. In de tussenliggende veertien jaar speelde Lee in twaalf vampierfilms en daarna waren de valse hoektanden niet meer weg te denken bij Halloween.  

‘Echte’ vampiers  

In de jaren '90 inspireerden rollenspellen zoals ‘Vampire - The Masquerade’ vampierliefhebbers zelfs om zich aan te sluiten bij een gemeenschap van mensen die zich identificeerden als ‘echte’ vampiers. Veel van deze enthousiastelingen kleden zich het hele jaar door als vampier, compleet met slagtanden. Toch is deze levendige subcultuur slechts goed voor een fractie van de valse tanden die elk jaar wereldwijd worden verkocht. Het bedrijf Scarecrow Vampire Fangs werd in 1993 opgericht en levert nu jaarlijks zo'n 250.000 sets slagtanden aan meer dan 35 landen, meestal voor Halloween. Een medeoprichtster schrijft de populariteit van haar artikelen toe aan de toegenomen deelname van volwassenen aan Halloween. En natuurlijk aan de onsterfelijke populariteit van vampiers. ‘Mensen houden van het idee dat ze eeuwig kunnen leven en machtig zijn’ zegt zij.