menu

Verslaafd aan seks. Bestaat dat?

De meeste mensen genieten van seks en besteden er vaak het liefst ook zoveel mogelijk tijd aan. Maar hardnekkige seksuele verlangens, gedachten en gedrag kunnen ongewenst en problematisch worden. Er zijn mensen die zich overmatig overgeven aan seksuele fantasieën en die het gevoel krijgen dat ze geen controle meer hebben over activiteiten zoals bijvoorbeeld het sturen van expliciete teksten en afbeeldingen. Dit gedragspatroon wordt vaak aangeduid als hyperseksualiteit of seksverslaving. Over zowel het concept als de term wordt stevig gediscussieerd in medische kringen.

Verslaafd aan seks. Bestaat dat? - Jongbelegen.nu

Geen probleem  

De meeste deskundigen zijn het erover eens dat het simpelweg hebben van bijzonder veel seks of seks hebben met veel verschillende partners op zichzelf niet noodzakelijkerwijs tekenen van een probleem zijn. Gedrag dat mogelijkheden biedt voor onmiddellijke bevrediging kan verslavend worden. Het dwangmatig op zoek zijn naar dit soort ‘beloningen’ kan leiden tot het verwaarlozen van andere levensdoelen en kan schadelijke gevolgen hebben, variërend van  geldverlies tot het verstoren van belangrijke relaties. Gokken wordt bijvoorbeeld gezien als potentieel verslavend. Mensen worden onrustig of prikkelbaar als ze niet kunnen gokken. Ze gaan liegen om hun acties te verdoezelen of geven de verslaving de ruimte om hun werk en hun relatie in gevaar te brengen.  

 Het debat over seksverslaving  

‘Compulsieve seksuele gedragsstoornis’ is toegevoegd aan de International Classification of Diseases (de officiële omschrijving van aandoeningen) van de Wereldgezondheidsorganisatie. In de omschrijving van deze gedragsstoornis wordt een scala aan activiteiten beschreven, waaronder seks met meerdere partners, frequent bezoek prostituees en het gebruik van telefoonseks- of online chatdiensten. Maar de beslissing van de WHO was controversieel en veel psychologen geloven dat concepten als hyperseksualiteit eenvoudigweg problemen beschrijven die voorkomen bij het reguleren van iemands gedachten en zijn of haar gedrag met betrekking tot seks. Er bestaat ook grote onenigheid over de vraag of hyperseksualiteit voortkomt uit een gebrek aan impulscontrole, een meer dan gemiddelde geslachtsdrift, een combinatie van de twee of iemands innerlijke conflict met morele codes -zoals bijvoorbeeld religieuze verboden- die bepaalde seksuele activiteit verbieden.  

Hoeveel mensen zijn seksverslaafd?  

Zonder duidelijke overeenstemming over de diagnose is het onmogelijk om te zeggen hoeveel mensen daadwerkelijk worstelen met dwangmatig seksueel gedrag. Sommige studies schatten in dat tussen de 3 en de 6 procent van de volwassenen er moeite mee heeft. Studies hebben wel aangetoond dat veel mannen die zichzelf  seksverslaafden noemen niet méér seksuele activiteit hebben dan anderen en dat ze ook niet veel verschillende soorten seks hebben. Maar ze hebben wel de neiging om zich meer te schamen voor hun seksualiteit of hebben een negatievere houding ten opzichte van seks. Dit kan erop wijzen dat het concept van seksverslaving inderdaad vooral voortkomt uit religieuze of culturele waarden en voorschriften over seksualiteit. Uit onderzoek blijkt dat de overtuiging dat men een seksverslaafde is vooral gebaseerd is op de eigen gevoelens over seksuele praktijken. In de onderzoeken melden zulke mensen niet dat ze vaker seks hebben dan anderen.  

Is overmatig gebruik van porno een vorm van verslaving?  

Sommige critici van het idee dat seksuele verslaving een psychologische stoornis is, vinden dat het gedrag gewoon een uiting van depressie of angst kan zijn. De seksuele activiteiten zouden een poging kunnen zijn om dat psychologische leed te verhelpen, ook al kan het negatieve gevolgen opleveren, van financiële problemen tot het kapot maken van relaties en carrières. Veel wetenschappers geloven dat psychotherapie de beste behandeling is, waarbij onderwerpen als gevoelens van het individu, overtuigingen over zichzelf en seksuele ervaringen uit het verleden de revue passeren.  

Seksverslavingstherapie  

De behandeling voor seksverslaving ontstond in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw en volgde verschillende modellen die gebruikt werden voor de behandeling van andere gedragsverslavingen. Vandaag de dag verwerpen veel therapeuten die modellen. Volgens hen dienen aan een therapie van stellen die zich zorgen maken over de seksuele activiteiten van een van de partners door beide partners worden deelgenomen. Maar ook voor alleenstaanden kan een therapie die gericht is op het waarderen van de eigen ik perspectief bieden. In dergelijke therapieën wordt gewerkt aan het vermogen om op belangrijke momenten voor het welzijn van jezelf en je omgeving te kiezen in plaats van je over te geven aan de verslaving.                                       

Bron: o.a. Psychology Today

 

 

september 2020
Wim van der Oest
Kan lezen en schrijven met woorden. Vier decennialang tekstschrijver en auteur. Enthousiast medeoprichter van Jongbelegen. Waarom? Omdat hij online maar bar weinig magazines kon vinden die niét tuttig en ouderwets zijn.

Goed stuk

Deel dit artikel: