menu

Nieuw album The Who: WHO

Hoewel het 13 jaar geleden is sinds hun laatste album en meer dan een halve eeuw sinds ze de band begonnen, weten Pete Townshend en Roger Daltrey nog steeds wie ze zijn. Het album Who begint met een perfecte cynische Pete Townshend tekst die vertaalt als ‘Het kan me niet schelen - ik weet dat je dit nummer gaat haten’. Het is moeilijk om iets te haten dat zo vertrouwd klinkt. 

Nieuw album The Who: WHO - Jongbelegen.nu

Roger Daltrey zingt de tekst en beweert dat het nummer niet nieuw of divers is. Maar het nummer klinkt met dezelfde woede en overtuiging als de vroegste muziek van de band. De melodie is bijna identiek aan de opening 'I don't mind' van de single 'The Kids Are Alright' uit 1966. 
Het feit dat het nummer, en een groot deel van de plaat, aanvoelt als Classic Rock comfort food kan de reden zijn waarom de band het album eenvoudig Who noemde. Het is hun eerste, officiële titelloze plaat - in tegenstelling tot The Who Sell Out, Who's Next, Who Are You en ga zo maar door en door. 
Gelukkig kunnen Townshend en Daltrey nog steeds de innerlijke Who-heid uit de jaren ’70 oproepen. 
Zelfs de albumhoes is een erkenning van de pure Who-factor van de plaat. Hij is van Peter Blake, die ook de Face Dances hoes maakte, net als die van Sgt. Pepper’s Lonely Heart Club Band. Het ontwerp bevat knipogen naar de idolen van de band (Chuck Berry en Muhammad Ali) en hun eigen verleden (Townshend die zijn gitaar kapot slaat), een Union Jack, zelfs Batman en Robin. 
The Who heeft spaarzaam nieuwe muziek uitgebracht sinds de dood van drummer Keith Moon in 1978, maar het lijkt erop dat dit lange wachten in hun voordeel heeft gewerkt. 
Dit nieuwe album is geen rockopera (in tegenstelling tot hun vorige album Endless Wire uit 2006 die een mini-opera bevatte) en dat is beter. Daltrey heeft nog steeds de stoere bravoure van zijn vroegere dagen en er is nog steeds een dramatische combinatie van brutaliteit en zachtheid in Who, maar het is smaakvol en dat is geen gemakkelijke balans voor bands die al zo lang bestaan als deze.
‘I Don't Wanna Get Wise’ voelt als een verre neef van ‘My Generation’. Townshend schrijft nu teksten over de lessen van het ouder worden. 
Tegelijkertijd schreef hij een goed afgemeten blueslied over de gruwelen van Guantanamo Bay, getiteld ‘Ball and Chain’. ‘Er is een mooi stukje Cuba ontworpen om mannen pijn te doen’, zingt Daltrey te midden van de fladderende gitaarlijnen van Townshend. 
De enige kritiek die je kunt uiten, is dat de mannen zich af en toe een beetje te ver van de Who formule wagen. Afsluitnummer 'She Rocked My World' heeft bijvoorbeeld een sterk Latin jazz-gevoel. En ‘Break the News’, geschreven door Pete’s broer Simon, heeft een soort Americana gevoel dat meer lijkt op recente popnummers van de Lumineers dan muziek van The Who.
Het album is gemaakt met muzikanten die met zorg zijn geselecteerd. Zoals bassist Pino Palladino, drummers Zak Starkey en Joey Waronker en toetsenist Benmont Tench. 
De band is misschien maar de helft van The Who die ze ooit waren, maar het album Who is z’n naam meer dan waardig. 
Sorry Pete, je fans zullen deze nummers niet haten…

Zin in een lekker stuk Who? Bestel het album dan hier

Bron: RollingStone

december 2019
Wim van der Oest
Kan lezen en schrijven met woorden. Vier decennialang tekstschrijver en auteur. Enthousiast medeoprichter van Jongbelegen. Waarom? Omdat hij online maar bar weinig magazines kon vinden die niét tuttig en ouderwets zijn.

Goed stuk

Deel dit artikel: