De winddruiper
‘Wát voor een druiper?’
Francien, vierentwintig jaar en tekstschrijver bij reclamebureau Kaminski & Kaminski, liet na die vraag haar onderkaak een centimeter zakken en keek met grote blauwe ogen haar teamgenoot en art director Alex aan.
‘Een winddruiper!’ herhaalde die triomfantelijk. Hij had Francien net verteld over het feestje van een populaire reclamefotograaf in een van de chique zalen van het Amstel Hotel waar hij de avond daarvoor was geweest.
Iédereen was er, ook collega fotografen. Het was in creatieve kringen een trend om zelfs je grootste concurrent voor je feestjes uit te nodigen. Over een van deze andere fotografen werd de laatste tijd veel geroddeld. Dirk, een veertiger, had zijn vrouw verlaten voor een van de modelletjes die hij regelmatig voor zijn camera kreeg.
Op zich niets bijzonders, maar wat de tongen in het wereldje op gang had gebracht en waar zelfs in sommige roddelbladen aandacht aan werd besteed, was het feit dat het model in kwestie een meisje van zestien was. Een van die kindermodellen, die bij de grote modemerken zo in trek waren.
Cathy C, zoals ze op de headsheets van de modellenbureaus heette, werd dan ook al snel na binnenkomst het middelpunt van de party.
Vooral de dames wilden wel eens weten wat voor jong vlees ze met deze hoogblonde half-Poolse/half-Nederlandse schoonheid in de kuip hadden.
‘Zeg schat, Dirk is wel érg veel op buitenlandse shootings hè?’ vroeg een van hen aan Cathy toen Dirk naar de andere kant van de zaal was gelopen voor een praatje met de gastheer. ‘Ga je dan altijd met hem mee?´
‘Nee, ik heb zelf veel werk en Dirk gaat liever alleen. Dan kan hij zich beter concentreren op de klus’ antwoordde Cathy met een stralend gezicht. Ze was dolblij dat de andere vrouwen haar in een serieus gesprek betrokken.
‘Alleen een paar weken geleden ben ik wel even naar Portugal gevlogen toen ik hoorde dat Dirk naar het ziekenhuis was gebracht.’
‘Naar het ziekenhuis?.’
De vrouwen stortten zich collectief op het meisje.
‘Wat had hij dan?’
‘Nou, ik belde hem op zijn mobiel en toen nam zijn assistent op en die zei dat Dirk net voor een behandeling naar het ziekenhuis was gebracht. Ik heb hem niet eens laten uitpraten. Meteen een taxi naar het vliegveld genomen en op het eerste het beste vliegtuig naar Lissabon gestapt. Ik was zo bang dat het z’n hart was. Weet je, hij is niet de jongste...en eh...’
Ze bloosde even hevig en ging snel verder. ‘Maar gelukkig was het niets. Hij had alleen maar een winddruiper, weet je wel. Eén prikje in zijn piemel en wat pillen en na een paar dagen was het weer over!’ Ze giechelde als de tiener die ze was.
‘Ach, een wínddruiper. Dát hoor je niet vaak meer’ zei een van de vrouwen gevaarlijk lief.
Ook de andere dames roken bloed. ‘Wat gék, hoe was hij dáár nou aan gekomen, aan die winddruiper?´
‘Nou, Dirk houdt erg van naaktzwemmen in zee’ zei Cathy op vertrouwelijke toon.
‘Na een zware fotosessie was hij om zich te ontspannen naar een naaktstrand in de buurt gegaan. Het was daar erg druk en Dirk zei dat ze bijna mannetje aan mannetje hun onderbroek stonden uit te trekken. Toen moet het gebeurd zijn. Er stond een harde wind en een van die andere naaktlopers moet een druiper hebben gehad. Dirk zegt dat het virus zo kan worden overgebracht en dan heet het een winddruiper.’
Francien greep Alex bij een arm en schudde hem door elkaar. ‘En toen, en toen?’
‘Je kunt je voorstellen hoeveel moeite die vrouwen hadden om hun lachen in te houden’, vervolgde Alex. ‘Maar ze hielden zich goed en een van van die bitches zei ‘Cathy, mijn man is arts en ik weet zéker dat hij dit een heel interessant geval vindt. Ik haal hem er even bij.’
‘Nééé, dat is té vals!’ gilde Francien. ‘Precies’ zei Alex. ‘Die wijven waren echt zó supergemeen bezig. Even later kwam die doktersvrouw terug met zo’n George Clooney lookalike uit Oud Zuid en die zei met een kilo aardappels in z’n strot ‘Jongedame, een druiper oftewel gonorroe is een virale aandoening die men maar op één manier kan oplopen. Door te neueueueuken!.
Op dat moment zette de pianist achter in de zaal de eerste tonen in van Bob Dylan’s Blowin’ in the Wind".
